Ο τουρισμός ξέχασε το Πωγώνι…

Προ ημερών δημοσιεύτηκε έκθεση του Ινστιτούτου Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΙΝΕΤΕ) με στοιχεία που δείχνουν την κίνηση του τουρισμού για τις 13 περιφέρειες. Η ταυτότητα της Ηπείρου παρουσιάζει θετικά δεδομένα τόσο για τον αριθμό των επισκεπτών όσο και για τα οικονομικά οφέλη. Αλλά και ο κάθε Γιαννιώτης το βλέπει με τα μάτια του πόσος κόσμος επισκέπτεται σε γιορταστικές περιόδους την πόλη μας και άλλες περιοχές. Δυστυχώς, το Πωγώνι δεν μπόρεσε ως τώρα να λειτουργήσει ως πόλος έλξης και η προβολή του απουσιάζει από κάθε ενημερωτικό και διαφημιστικό μέσο. Και εδώ ταιριάζει η λαϊκή ρήση που λέει «όπου φτωχός και η μοίρα του». Και απορεί ο καθένας γιατί μια περιοχή με τόσα τουριστικά πλεονεκτήματα, που αγγίζουν ποικιλοτρόπως τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες των συμπολιτών, έχει τις πόρτες της ερμητικά κλειστές στους επισκέπτες. Πρόκειται για πραγματικότητα η οποία δημιουργεί ερωτηματικά για όλους τους τοπικούς φορείς.

Καλώς ή κακώς και η ανάπτυξη ή μάλλον η επιβίωση της ευρύτερης περιοχής μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την τουριστική κίνηση και από τις παράλληλες προς αυτή δράσεις. Άρα είναι ανάγκη να υπάρξει το ανάλογο ενδιαφέρον και για το Πωγώνι μας. Ευτυχώς που οι άνθρωποι του Πωγωνίου, σχεδόν όλοι ξενιτεμένοι, κάθε χρόνο διοργανώνουν το Πωγωνισιακό Συνέδριο, στο οποίο τεκμηριωμένα διατυπώνουν προς την Πολιτεία προτάσεις ολοκληρωμένες και για την τουριστική του εξέλιξη. Αλλά ως τώρα η Πολιτεία δεν έχει δείξει το απαιτούμενο ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα το Πωγώνι να βρίσκεται σε πλήρη απομόνωση και σε συνθήκες θλιβερές για τους ανθρώπους του.

Σήμερα, είναι αλήθεια, το Πωγώνι δείχνει παντέρμο, χωρίς ανθρώπους, χωρίς οικονομικές δραστηριότητες και μακριά από κάθε ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης και αναζωογόνησης. Είναι μια περιοχή που περιμένει να της ανοίξει η Πολιτεία την πόρτα, αφού από μόνο του το Πωγώνι δεν έχει τις δυνάμεις εκείνες που θα του επιτρέψουν να ξεκινήσει μια σοβαρή τουριστική ανάπτυξη.

Και όμως, το Πωγώνι έχει τόσα πολλά να προσφέρει σε όποιον αποφασίσει να επενδύσει εκεί ή να το επισκεφτεί, όπως συμβαίνει με τα Γιάννενα, το Μέτσοβο και τα Ζαγόρια. Το φυσικό του περιβάλλον, με τα καταπράσινα βουνά, με τον Καλαμά, τον Γορμό, τον Δρίνο, με τη λίμνη της Ζαραβίνας και με τον κάμπο του Παρακαλάμου, προκαλούν τον θαυμασμό κάθε περαστικού. Τα μνημεία του, ιστορικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά είναι σημαντικά και εντυπωσιακά. Ενδεικτικά αναφέρω τη Μονή Σωσίνου, τον Γεώργιο Γενάδιο στα Δολιανά, τον Παύλο Μελά στον Παρακάλαμο, τη Σχολή της Βήσιανης, τον ιστορικό χώρο Καλπακίου. Ύστερα τα πωγωνίσια τραγούδια που μπορεί να απολαύσει ο επισκέπτης στα πανηγύρια του καλοκαιριού σε όλα τα χωριά του Πωγωνίου.

Επομένως το Πωγώνι προσφέρεται για να εξελιχτεί σε τόπο τουριστικό για όλες τις εποχές και για κάθε απαίτηση. Και έχει και το μοναδικό πλεονέκτημα να βρίσκεται τόσο κοντά στο Αργυρόκαστρο και στα χωριά της Δερόπολης. Άλλωστε και οι οδικές υποδομές είναι καλές και μπορούν να εξυπηρετήσουν τους επισκέπτες για να κινούνται με άνεση και να επισκέπτονται σε λίγο χρόνο ολόκληρη την περιοχή των Ιωαννίνων.

Αλλά για να γίνει και το Πωγώνι τόπος τουριστικής έλξης χρειάζεται ένα σχέδιο, με το οποίο να γίνουν επενδύσεις σε τουριστικά καταστήματα, σε ξενοδοχεία και σε άλλα μέσα αναψυχής. Και μαζί με τις τουριστικές υποδομές είναι ανάγκη να υποστηριχτούν δράσεις στην κτηνοτροφία και στη γεωργία, αφού συνδέονται άμεσα με τον τουρισμό.

Ιδού λοιπόν πεδίο λαμπρό για την Περιφέρεια, για τον Δήμο Πωγωνίου, για τους ξενοδόχους και για τους ιδιώτες. Ίσως πει κάποιος ότι είναι αργά πια, αφού όποιος πεθαίνει στο Πωγώνι παίρνει και το κλειδί μαζί του. Και όμως μια περιοχή μπορεί να ξαναζωντανέψει, αρκεί οι άνθρωποι να νοιαστούν γι’ αυτή, να σκεφτούνε το μέλλον της και να σχεδιάσουν την ανάπτυξή της. 

Μπορεί ο Δήμος Πωγωνίου να αναλάβει ρόλο πρωταγωνιστικό, αφού η Δημοτική Αρχή για χρόνια τώρα δείχνει ότι έχει και τη διάθεση και την αποφασιστικότητα να επιλύει σοβαρά προβλήματα του Πωγωνίου και έχει δημιουργήσει συνθήκες που εξυπηρετούν τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων του.