Είμαστε τυχεροί…

Πάει ένας χρόνος από τότε που «έφυγε» στην Άνω Ραχούλα ο συμπέθερος του Μήτσου! Τον πρόδωσε η καρδιά του και εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο… Πήγε να «συναντήσει»

τη γυναίκα του, που έφυγε πριν δύο χρόνια απ’ τη ζωή! Και έτσι ο γιος του Μήτσου έμεινε χωρίς πεθερικά και χωρίς βοήθεια για τα μικρά του παιδιά!

Η γυναίκα του Μήτσου, ανέλαβε να τους ανάβει τα καντήλια, αφού δεν υπήρχαν άλλοι πλησιέστεροι συγγενείς! Κάθε απόγευμα διεκπεραίωνε αυτή την υποχρέωση…

Τις προάλλες, σαν να άκουσε κάτι ψιθύρους μέσα από το μνήμα! Έτσι νόμιζε… 

Αλλά προχθές η αμφιβολία έγινε πλέον βεβαιότητα! Ακούστηκαν από το μνήμα… έντονες διαμαρτυρίες!

- Συμπεθέρα, τι λάδι είναι αυτό που μας έφερες; Αυτό δεν κάνει για τα καντήλια!

Η συμπεθέρα έμεινε κόκκαλο!

- Εγώ από αυτό ρίχνω και στη σαλάτα, απάντησε! Ο Μήτσος τρώει ήδη στο σπίτι μας!

Η… συμπεθέρα είχε αγοράσει τρία δοχεία λάδι, Έξτρα Παρθένο, από… τη Βουλγαρία, με τρία ευρώ το λίτρο! (Τιμή ευκαιρίας! Ηλιέλαιο… πολυτελείας!)

- Φεύγω για το σπίτι, είπε, να προλάβω το Μήτσο!

Ο Μήτσος όμως, μόλις είχε φύγει για… το νοσοκομείο με ασθενοφόρο, γιατί… το παρθένο Βουλγαρίας που έφαγε στη σαλάτα δεν έκανε ούτε για τα καντήλια!

Και ο γιος του Μήτσου, φορτώθηκε δύο δοχεία και πήγε στο Χημείο του Κράτους για… αναλύσεις! Και ειδοποίησε και το… Γραφείο Κηδειών, για… παν ενδεχόμενο! 

Υ.Γ.: Τελικά η αγορά είναι εντελώς ανεξέλεγκτη! Όμως, είμαστε τυχεροί… Γιατί ακόμη δεν βάλαμε στη σαλάτα λάδια… αυτοκινήτου! Πάλι καλά! 

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.