Βουλευτική συνείδηση και κομματική πειθαρχία…

Ένιωσα οίκτο, όταν είδα τους βουλευτές να ψηφίζουν τον νόμο για γάμο των ομοφύλων. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών ψήφισαν θετικά, γιατί έτσι διέταξε το κόμμα. Άρα ο κώδικας αξιών του καθενός, η προσωπική τους συνείδηση και η συνταγματική εντολή για ελεύθερη έκφραση της γνώμης, πετάχτηκαν στο καλάθι ως ασήμαντα. Όλοι αυτοί θεώρησαν το συμφέρον του κόμματος και την εντολή του αρχηγού τους θέσφατο και οδηγό για την απόφασή τους. Ξέχασαν ότι «ο χρόνος άγει εις φως την αλήθειαν».

Βλέποντάς τους, τους βουλευτές, να υπερασπίζονται έναν νόμο που παραβιάζει την προσωπική τους συνείδηση, αντιτίθενται στις παραδόσεις μας και ανατρέπει αιώνιες αλήθειες για την κανονικότητα της οικογένειας, μου ήρθε στη σκέψη η «Αντιγόνη», αυτή η υπέροχη τραγωδία του Σοφοκλή. Ο μύθος λέει πως η Αντιγόνη, κόρη του Οιδίποδα, έθαψε τον αδερφό της Ετεοκλή, όπως της όριζε η συνείδηση, και δεν λογάριασε την εντολή του βασιλιά Κρέοντα, ο οποίος είχε δηλώσει ότι ο θάνατος θα είναι η ταφή του παραβάτη.

Είναι πράγματι ένα μεγάλο ζήτημα ηθικής το αν ο άνθρωπος πρέπει να ενεργεί σύμφωνα με τις επιταγές της συνείδησής του ή να συμμορφώνεται στις εντολές των άλλων και έτσι να εξυπηρετεί και το δικό του συμφέρον. Πάντως η ιστορία, και ιδιαιτέρως η ελληνική, δείχνει ότι πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίες στο Γένος εκείνα τα άτομα που όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες, επειδή αυτό επέβαλε το καθήκον και η συνείδησή τους.

Δυστυχώς, οι πλείονες των βουλευτών μας έδειξαν με την ψήφο τους για τους ομοφύλους ότι προέχει το κόμμα και η ευνοϊκή τους μεταχείριση από αυτό. Άλλοι κρύφτηκαν και άλλοι προσπάθησαν με λογίδρια να μας πείσουν για την ορθότητα του νομοσχεδίου, και ας μην το πίστευαν οι ίδιοι. Στη στάση τους προτιμήθηκε το ατομικό τους συμφέρον, η πολιτική τους εξέλιξη και το σύνολο των προνομίων που τους χαρίζει η βουλευτική ιδιότητα.

Αναρωτιούμαστε πολλοί από τους συμπολίτες τι θα πράξουν αυτοί οι βουλευτές, αν η πατρίδα βρεθεί αντιμέτωπη με περιπέτειες και απειλές. Γιατί αμφιβάλλω αν έχουν το ηθικό ανάστημα να σταθούνε ανάχωμα και να θυσιάσουν τα επαγγελματικά τους αγαθά. Όσο για την ερμηνεία αυτής της συμπεριφοράς πρόχειρα μπορώ να υποστηρίξω ότι αρκετοί από τους αντιπροσώπους μας σε όλα τα επίπεδα της εξουσίας δεν είναι κατάλληλοι για την αποστολή τους. Άλλωστε βλέπουμε ποιοι επιπλέουν στα αιρετά αξιώματα και με τι προσόντα τα διεκδικούν. Η κληρονομικότητα, το χρήμα και οι προστάτες τους διαμορφώνουν στην κοινή γνώμη το ευνοϊκό κλίμα γι’ αυτούς.

Και τώρα έγινε νόμος του κράτους ο γάμος των ομοφύλων. Βρήκαν την ευκαιρία όλοι οι επιτήδειοι να μιλήσουν για «ιστορική μέρα». Για «αλλαγή σελίδας», για «ένα νέο ξεκίνημα της κοινωνίας». Και δυστυχώς είναι πολλοί οι θαυμαστές αυτού του νόμου, οπότε ας ετοιμαζόμαστε και για άλλες μεγάλες «εκπλήξεις». Όταν ανατρέπεται μια χιλιόχρονη παράδοση, μια ιστορική πραγματικότητα, μια εκκλησιαστική αρχή, τότε ακολουθούν δεινά για τον τόπο, την κοινωνική συνοχή και γενικά για την οικογένεια.

Αυτοί λοιπόν οι βουλευτές δεν μας απάντησαν αν θα μεγαλώσουν παιδιά με δύο μανάδες ή με δύο πατεράδες. Άραγε το κάθε παιδί δεν έχει φυσικό δικαίωμα να μεγαλώσει σ’ ένα φυσιολογικό και κοινωνικό οικογενειακό περιβάλλον; Γιατί οι πολιτικοί μας αντιπρόσωποι απαξίωσαν την απαίτηση των πολλών και με την ψήφο τους συνέβαλαν ώστε να δημιουργείται ένας σοβαρός και επικίνδυνος διχασμός στην κοινωνία;

Και τώρα οι πολίτες έχουν την ευθύνη να αποδώσουν στον κάθε βουλευτή τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, χωρίς κομματικό χρηματισμό και εξάρτηση. Όσο για τους ομόφυλους η κατανόηση της φυσικής τους απόκλισης είναι δεδομένη και ελπίζουμε να εναρμονίσουν την όλη συμπεριφορά τους στα πλαίσια των νόμων και των αρχών που η ελληνική κοινωνία ακολουθεί.