Τι μπορεί να γίνει για το αγροτικό ζήτημα…
Η ένταξή μας στην ΕΟΚ πρώτα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ονομασθείσα μετά, πιστεύω ότι αλλοίωσε, αν όχι κατέστρεψε, τον πρωτογενή τομέα παραγωγής, την αγροτιά στην πατρίδα μας. Πολλοί θα το θεωρήσουν αιρετικό αυτό, μη πραγματικό, γιατί αρέσκονται να υπακούν, να εκτελούν κατά γράμμα τα κελεύσματα των Βρυξελλών, αυτών που ξέρουν «καλύτερα» από εμάς τον τόπο μας, την παραγωγή μας, τις ποικιλίες μας, τους σπόρους που χρησιμοποιούσαμε.
Η Κοινή Αγροτική πολιτική (ΚΑΠ), το λέει και η λέξη, είναι το ίδιο για την χώρα μας με τις άλλες χώρες ΕΕ; Έχουμε το ίδιο κλίμα, το ίδιο οικολογικό περιβάλλον; Μας ανάγκασαν να αλλάξουμε, να εγκαταλείψουμε τις καλλιέργειες που είχαμε, για παράδειγμα, καπνά στα Γιάννενα και με τις ποσοστώσεις τα παρατήσαμε και ο κάμπος έγινε οικόπεδα, εγκαταλειμμένες εκτάσεις η καλλιεργήσιμη γη μας. Πιστεύω ότι κάθε τόπος, νομός, περιφέρεια έχει πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, παράγονται διαφορετικά προϊόντα και ποτέ δεν θα έπρεπε να αλλάξουμε τα ποιοτικά μας προϊόντα με αυτά που θέλουν και αποφασίζουν οι άλλοι, χωρίς να γνωρίζουν τις ποικιλίες και τα προϊόντα που παρήγαμε, με δόλωμα τις επιδοτήσεις.
Αυτό που θέλουν και επιβάλουν με την ΚΑΠ τους είναι ότι με τους μεταλλαγμένους σπόρους, τα μεταλλαγμένα προϊόντα αυξάνουν την ποσότητα παραγωγής, παίρνουν και επιδότηση. Επιδοτήσεις, άλλη «αμαρτωλή» ιστορία που συνέβαλε μαζί με τις ΚΑΠ στη συρρίκνωση του πρωτογενή τομέα. Πολλές φορές έχω ρωτήσει τους ανθρώπους της εξουσίας, της κυβέρνησης, γιατί δεν κάνουν το πιο απλό και λογικό πράγμα, την αναλυτική καταγραφή σε κάθε τόπο των παλιών ποικιλιών, καλλιεργειών φυτών και προϊόντων που παρήγαμε και ταίριαζαν στο κλίμα και το περιβάλλον μας, αλλά και των προβάτων και λοιπών ζώων που είχαμε. Μετά από αυτό να συντάξουν ένα πρόγραμμα βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο παραγωγικής ανασυγκρότησης σε ένα εξάμηνο και όχι σε «δέκα» χρόνια που θα τηρηθεί από όλες τις επόμενες κυβερνήσεις, αφού είναι εθνικό θέμα, αφορά το μέλλον μας, την επιβίωση, την επάρκεια τροφίμων.
Τοπικά, με τοπικοποίηση, με τη συμμετοχή των πολλών, ομάδων αγροτών που γνωρίζουν καλύτερα από αυτούς που αποφασίζουν στα μεγάλα γραφεία χωρίς να έχουν ιδέα από ποικιλίες, προϊόντα και παραγωγή, μπορούμε να αναπτύξουμε τον πρωτογενή τομέα και να επιβιώσουμε. Η Ενιαία αγορά και ΚΑΠ της ΕΕ πέτυχε σε μεγάλο βαθμό να αυξήσει τα κέρδη των μεγάλων παραγωγών, που συγκέντρωσαν στα χέρια τους πολύ μεγάλες εκτάσεις σε όλη την Ευρώπη. Σε αυτούς τους ολίγους πάλι, η ΕΕ δίνει οικονομικά κίνητρα για να αυξήσουν και άλλο τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις τους. Οι αγρότες για να κατέβουν με τα τρακτέρ στην Αθήνα, στο Σύνταγμα, έξω από την Βουλή των Ελλήνων, έφτασαν σε πλήρη απόγνωση, δεν μπορούν να καλύψουν άλλο το κόστος παραγωγής, δεν μπορούν να επιβιώσουν, αλλά η κυβέρνηση δίνει μια ζωή αφορολόγητο πετρέλαιο στους εφοπλιστές που το έχουν μεγάλη «ανάγκη» και όχι στους αγρότες!
Το Αγροτικό Ζήτημα έχει γίνει «Ανατολικό Ζήτημα». Τι να γράψει κανείς, όταν ιδρύουν στους δήμους μας και τμήμα πρωτογενή τομέα και μάλιστα με έμμισθο αντιδήμαρχο, χωρίς κανένα λόγο ύπαρξης ή μάλλον για να πηγαίνει στις γιορτές και στα πανηγύρια. «Αν δεν θέλεις να λύσεις ένα πρόβλημα φτιάχνεις μια επιτροπή», ένα τμήμα με συνέπεια σπατάλη χρημάτων, χρόνου και τελικά την απραξία.
Βλέπουμε ότι από τους από πάνω, την εξουσία, δεν μπορεί να αλλάξει κάτι, αφού συνεχίζουν την απλή διαχείριση όλων των προβλημάτων ή τη χάραξη πολιτικών που αποβαίνουν εις βάρος του πρωτογενή τομέα παραγωγής, των αγροτών και κατ’ επέκταση της χώρας μας. Καλό θα ήταν σε κάθε δήμο, νομό, περιφέρεια οι εναπομείναντες νέοι αγρότες, όλοι μαζί και όχι μεμονωμένα, να δημιουργήσουν ένα κίνημα αναγέννησης και ανάπτυξης του πρωτογενή τομέα. Να μη φοβούνται τις ενώσεις, τις συλλογικότητες. Μόνο έτσι μπορεί να σταματήσει η περαιτέρω συρρίκνωση, αν όχι η πλήρης ερήμωση της υπαίθρου και καταστροφή σε ό,τι έχει απομείνει.
Δυστυχώς οι κυβερνήσεις δεν βοήθησαν και δεν βοηθούν στην ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα, με συνέπειες μεγάλες στην επάρκεια τροφίμων που θα αντιμετωπίσουμε στο άμεσο μέλλον!
