Η Ευρώπη απειλείται από Ηγεμόνες!..

Η χώρα μας σήμερα είναι ενταγμένη σε όλα τα επίπεδα στον κόσμο της Ευρώπης. Τούτο έχει δημιουργήσει συνθήκες που επιτρέπουν στους Έλληνες να σχεδιάζουν το μέλλον με βάση πρώτα τα ευρωπαϊκά δεδομένα και δευτερευόντως με αναφορά στα καθαρώς εθνικά και κρατικά μας πλαίσια. Ήταν μια επιλογή από τα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, γιατί σημαίνοντες τότε ηγέτες είχαν γαλουχηθεί στις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης και γενικότερα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού.

Και σε πολιτικό επίπεδο οι ευρωπαϊκές συνθήκες και εμπειρίες συντέλεσαν ώστε να καθιερωθεί στην πολιτική οργάνωση της Δύσης η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ένα πολίτευμα που και στη χώρα μας από την εποχή της δεδηλωμένης, του Τρικούπη έχει εδραιωθεί με ποικίλους βέβαια τραυματισμούς και ανατροπές! Γενικά η ιστορία βεβαιώνει ότι αυτό το πολιτικό σύστημα τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη αποτελεί κορυφαία κατάσταση των λαών και είναι το θεμελιακό υπόβαθρο της δημοκρατίας.

Παρά ταύτα όμως στις μέρες μας έχουν πάρει την κεντρική εξουσία στα χέρια τους πολιτικοί, οι οποίοι με την πρακτική τους έχουν μετατρέψει το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας τους σε ένα σύστημα αυταρχικό και δεσποτικό σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να απειλήσει τη δημοκρατία σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πρόκειται ουσιαστικά όχι για ηγέτες, αλλά για ηγεμόνες που θυμίζουν καθεστώτα ολοκληρωτικά και αντιδημοκρατικά.

Αναφέρομαι σε κάποιους ηγεμόνες, οι οποίοι εφαρμόζουν πιστά τη Λουδοβίκεια ρήση «εγώ είμαι τα πάντα». Πιο συγκεκριμένα παρατηρώ αρχηγούς κρατών, όπως είναι ο Πούτιν, ο Ράμα, ο Ερντογάν και ο αλήστου μνήμης Τραμπ. Αυτοί οι ηγέτες έχουν επιβληθεί στους λαούς τους, χρησιμοποιώντας κάθε αντιδημοκρατικό μέσο και προπαντός τη βία, τον εκφοβισμό και την εξαγορά συνειδήσεων. Με την πολιτική τους αμφισβητούν τα βασικά δικαιώματα των πολιτών τους και δημιουργούν καταστάσεις επικίνδυνες για τους άλλους λαούς.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση Ηγεμόνα είναι αυτή του Πούτιν. Εκλέγεται για σχεδόν τριάντα χρόνια και με ποσοστά που τελευταία έφτασαν στο 90%! Μήπως αυτά τα αποτελέσματα θυμίζουν εκλογές του Χότζα; Τον μοναδικό πολιτικό του αντίπαλο τον δολοφόνησε μέσα στις φυλακές και ουδείς τόλμησε να αντιπαραταχθεί στις προεδρικές εκλογές, κι ας είναι η αμφισβήτηση του λαού στο πρόσωπό του τόσο εχθρική και αποκαλυπτική. Και η πλέον κυνική επιλογή του είναι η συνέχιση του πολέμου σε βάρος της Ουκρανίας με την απειλή όλου του κόσμου για χρήση πυρηνικών όπλων.

Μήπως και ο γείτονάς μας ο Ράμα, ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, δεν συμπεριφέρεται σαν να είναι ο Μέγας Ηγεμών των Βαλκανίων; Φυλακίζει τον εκλεγμένο δήμαρχο της Χιμάρας, χειραγωγεί τους δικαστές, ξεριζώνει με όλα τα μέσα την Εθνική Ελληνική Μειονότητα της Β. Ηπείρου. Και το αποκορύφωμα της αντιδημοκρατικής του νοοτροπίας είναι ο κατ’ οίκον περιορισμός του Μπερίσα, πολιτικού του αντιπάλου! Και όμως, με μεγάλη άνεση κερδίζει και αυτός τις βουλευτικές εκλογές.

Όσο για τον Ερντογάν θα ήταν παραλογισμός να περιμένουμε σεβασμό εκ μέρους του στη δημοκρατία και στις αρχές του διεθνούς δικαίου. Ο λαός του δυστυχεί και αυτός αγοράζει αεροπλάνα και πλοία πολεμικά, γιατί θέλει να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Είναι πράγματι ανησυχητικό το γεγονός ότι πολίτες της Ευρώπης βλέπουν με συμπάθεια πολιτικούς ηγέτες που συμπεριφέρονται αντιδημοκρατικά ή εκφράζουν ιδέες ανάλογες με την πρακτική τέτοιων Ηγεμόνων. Θεωρώ ότι αυτή η στάση πολιτών δεν σημαίνει ότι συγκινούνται από τα ηγεμονικά καθεστώτα και από τις προσωπικότητες που ηγούνται σ’ αυτά. Αλλά πρόκειται για μια μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας εξαιτίας τόσων σοβαρών προβλημάτων που σήμερα αντιμετωπίζουν στις χώρες τους.

Επομένως, αν θέλουμε να απαξιωθούν οι Ηγεμόνες, θα πρέπει οι ηγέτες των δημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης να αναθεωρήσουν πολιτικές που δεν υπηρετούν τις ανάγκες των πολιτών και να προτάξουν ζητήματα που έχουν σχέση με την ποιότητα των θεσμών, με τη δημοκρατία και με τα βασικά δικαιώματα των λαών τους.