Περί εξαπάτησης των εκλογέων…

 Πήρε φωτιά, τις προάλλες, το διαδίκτυο με την ανακοίνωση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία ασκήθηκε ποινική δίωξη για εξαπάτηση εκλογέων σε βάρος 11 βουλευτών του κόμματος των «Σπαρτιατών», αλλά και κατά του καταδικασμένου Χρυσαυγίτη Ηλία Κασιδιάρη. Η ποινική δίωξη θα ασκηθεί σε βαθμό πλημμελήματος.

Αφορμή για μια τέτοια ενέργεια αποτέλεσε η πριν από κάμποσο καιρό δήλωση του αρχηγού αυτού του κόμματος ότι  μέλη του προβαίνουν σε ενέργειες που παραπέμπουν σε μεθόδους «Greek Mafia και Δον Κορλεόνε».

Ο σχολιασμός δίνει και παίρνει. Αρχίζω δε από δυο σημεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον: Το πρώτο σημείο είναι ο χαρακτηρισμός του αδικήματος ως πλημμελήματος: Αν ισχύει η καταγγελία που είχε γίνει από τον ίδιο τον αρχηγό του κόμματος, τότε για μια στοιχειωδώς ευνομούμενη πολιτεία, δεν πρόκειται για απλό πλημμέλημα αλλά για ειδεχθές έγκλημα σε βάρος της πολιτείας και της δημοκρατίας, ή για να θυμηθούμε λίγο και το Ρισελιέ, πρόκειται για «έγκλημα καθοσιώσεως». Είναι το πρώτο θέμα που πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά, εκτός αν ζούμε σε εποχή παρόμοια με αυτή που περιγράφει ο Γρυπάρης στις «Εστιάδες» •ζούμε δηλαδή «σε βαθιά άκραχτα μεσάνυχτα, μέσα σε μια πολιτεία (ο ποιητής εννοεί πολίτες και πολιτικούς, με τον όρο πολιτεία) κοιμισμένη».

Το δεύτερο σημείο είναι το αιτιολογικό της δίωξης, δηλαδή «η εξαπάτηση των εκλογέων». Πού ζούσαν αυτοί οι εκλογείς προεκλογικά και δεν είχαν ακούσει τίποτε για τις σχέσεις αυτού του κόμματος με τον Κασιδιάρη; Και αυτός τους εξαπάτησε; Μήπως είναι η πρώτη φορά; Τους εξαπάτησε το 2019 και βγήκε βουλευτής, τους εξαπάτησε και κρυπτόμενος πίσω από τους «Σπαρτιάτες»; Τους εξαπάτησε και βγήκε δημοτικός σύμβουλος; 

Αυτή τη Δημοκρατία φτιάξαμε, διακόσια χρόνια μετά την επανάσταση του 21, την επέτειο της οποίας πανηγυρίσαμε πριν τρία χρόνια και, απ’ ό,τι μαθαίνω, ετοιμάζονται οι κρατούντες να πανηγυρίσουν σε λίγο που συμπληρώνονται 50 χρόνια από τη λεγόμενη μεταπολίτευση, κατά την οποία δημιούργησαν μια «μη πολιτεία» ή «πολιτεία θέαμα», όπως την αποκαλεί στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Παρακμή» ο Δημήτρης Τσάτσος, αναφερόμενος σε όλη τη μεταπολίτευση• μας βύθισαν σε μια πρωτάκουστη οικονομική κρίση που αυτούς δεν τους άγγιξε καθόλου, μας φόρτωσαν τρία απεχθή μνημόνια και μας βούλιαξαν σε ένα δυσβάσταχτο οικονομικό χρέος το οποίο θα βασανίζει ολόκληρες γενεές, το σημαντικότερο δε ξεπούλησαν όσο - όσο ολόκληρη σχεδόν τη δημόσια περιουσία που αποκτήθηκε επί ολόκληρες δεκαετίες με τις στερήσεις και τις θυσίες του ελληνικού λαού. Κάνουν μάλιστα λόγο «χωρίς λύπη χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ», για επενδύσεις, για τις οποίες και περηφανεύονται;

Το πρόβλημα όμως δε βρίσκεται σ’ αυτούς• αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Το πρόβλημα βρίσκεται σε μας τους πολίτες, οι οποίοι τα βλέπουμε, τα ζούμε, αλλά κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Και βρίσκεται σε μας, γιατί αν είχαμε απαιτήσει να φτιάξουν μια παιδεία που θα απέβλεπε στη δημιουργία ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών -«άρχειν τε και άρχεσθαι επισταμένων μετά δίκης»- όπως την οραματίστηκε ο Πλάτων, δε θα μπορούσε κανένας να μας «εξαπατήσει», όπως κατά το κατηγορητήριο την έπαθαν οι εκλογείς των «Σπαρτιατών».

Δε φταίνε οι πολιτικοί γι’ αυτά που έγιναν και θα γίνονται περισσότερο από όσο φταίμε εμείς. Ξέρω ότι κάποιοι διαφωνείτε. Έχετε κάθε δικαίωμα να το κάνετε. Εμένα πάντως διαφορετικά μηνύματα μου έστειλε, όταν διάβασα το βιβλίο του «Τα Σύγχρονα Προβλήματα του Ελληνισμού», ο πρωτοπόρος Έλληνας σοσιαλιστής επιστήμονας Γεώργιος Σκληρός. Προσέξτε όμως: λέω σοσιαλιστής επιστήμονας και όχι πολιτικός, γιατί από τους δεύτερους μπουχτίσαμε κατά τη μεταπολίτευση και είναι και αυτοί ανάμεσα σε όσους ευθύνονται που βούλιαξε ο τόπος.

Ποιά είναι λοιπόν τα μηνύματα που στέλνει ο Σκληρός; «Καλά, λαέ, όλα αυτά που λες είναι άγια, αλλά πώς συμβαίνει ώστε όλοι οι βουλευτάδες, που εσύ ο ίδιος τους εκλέγεις, να είναι έτσι συμφεροντολόγοι, ατομικισταί, αριβίστες, ρουσφετολόγοι, ελαστικοί στις ιδέες και στα καθήκοντά τους, μικρόλογοι, μικροφιλότιμοι, επιπόλαιοι και ανίκανοι για δημιουργική εργασία; Από πού βγήκαν αυτοί; Πέσανε από τον ουρανό ή είναι σαρξ εκ της σαρκός και οστούν εκ των οστών σου; Τότε τι φωνάζεις εναντίον τους και δε φωνάζεις εναντίον του εαυτού σου; Δεν κατάλαβες ακόμα πως όλα τα ελαττώματα αυτά που αποδίδεις στους πολιτικούς σου τα έχεις και συ ο ίδιος όχι σε μικρότερο βαθμό;».