Ποιος να τους πιστέψει;

Στην αρχή της μεταπολίτευσης, στην Ελλάδα, φύσηξε ένας άνεμος δημιουργίας, σχετικής ευημερίας και πρωτίστως ουσιαστικής ελευθερίας! Άρχισε να μπαίνει η ζωή  του Έλληνα σε άλλα καλούπια!

Πέρα απ’ τι ότι χόρτασε το ψωμί, ακόμη και… τη μόδα της εποχής ακολούθησε…

Η νεολαία με παντελόνι… «καμπάνα», οι μεγαλύτεροι με… το ζιβάγκο τους και οι «νοικοκυραίοι» με σακάκι, που είχε δύο σκισίματα πίσω και στο πλάι δυο μεγάλες τσέπες! (τυχαίο);

Οι τσέπες ήταν μεγάλες, για να χωράνε με άνεση το… φουσκωμένο πορτοφόλι, αλλά και το… μπρελόκ με τα κλειδιά του… νεόδμητου σπιτιού και τα κλειδιά του ολοκαίνουργου αυτοκινήτου! Είχαμε αλλαγή σκηνικού!

Τότε, δεν υπήρχαν κινητά! Αλλά και να υπήρχαν, οι τσέπες δεν χρειαζόταν, γιατί ο νεοέλληνας το κρατάει μονίμως στο χέρι!

Σήμερα άλλαξαν τα πράγματα… Μέσα στο κινητό, είναι όλα «περασμένα» και ο Έλληνας… συναλλάσσεται Ευρωπαϊκά! Δεν χρειάζεται να έχει λεφτά στη τσέπη του, γιατί αυτά «εμφανίζονται» στο κινητό, εάν… υπάρχουν!

Καθώς οι οικονομικές δυσκολίες, δεν έχουν τέλος!

Βέβαια, οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι… μας θαυμάζουν, που ενώ είμασταν… μισοπεθαμένοι, αναστηθήκαμε!

Κυρίως οι Γερμανοί είναι εκείνοι, που τελευταία… μας σέβονται και μας εκτιμούν! Αγνοούν όμως, πως το ελληνικό γάλα, οι Γερμανοί το αγοράζουν φθηνότερα, απ’ ότι ο Έλληνας στην ίδια τη χώρα!

Εκτός εάν μας… θαυμάζουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, για τις αντοχές μας στα κύματα ακρίβειας που δεχόμαστε, έχοντας μάλιστα τους μισούς μισθούς από εκείνους!

Όμως, όλα τα Ελληνικά κόμματα, σε κάθε εκλογική διαδικασία λένε, πως θα δώσουν μεγάλο αγώνα… να γίνουμε και εμείς Ευρωπαίοι!

Αλλά, ποιος να τους πιστέψει;  

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.