ΗΠΕΙΡΟΣΚΟΠΙΟ

➤ Ας μάθουμε πια τα παιδιά μας να ακούν, να μιλούν, να νοιάζονται!

● Είναι από τις σπάνιες φορές που ξεκινώ να γράψω αλλά δεν μπορώ, αλλάζω θέμα, αλλάζω σκέψεις, άλλα θέλω να γράψω, άλλα έρχονται στο μυαλό, γυροφέρνω ανήσυχα γύρω από το 20χρονο παλικάρι που χάθηκε έτσι, για το τίποτε, άδοξα.
● Με πληγώνει αυτή η διαπίστωση. Είναι ένας θάνατος άδικος, μια ζωή που το νήμα της κόπηκε τη στιγμή που θα έπρεπε να ξεδιπλώνεται για να ζήσει χαρές και λύπες, όμορφες ή άσχημες στιγμές.
***
Χάθηκε ένας άνθρωπος στα 20 του, που οι περισσότεροι περνούν καλά και απολαμβάνουν τη φοιτητική ζωή ως μοναδική, ως εξαιρετική, την οποία αναπολούν όταν περάσουν τα χρόνια και τη μεταφέρουν στα παιδιά τους ως εμπειρία ζωής.  Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης δε θα το ζήσει αυτό…
***
Ένα παιδί τόσο αδύναμο να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημά του, πώς μπόρεσε αλήθεια να βρει τη δύναμη να γράψει ο ίδιος το δικό του τέλος με ένα τέτοιο τρόπο; Πώς η αδυναμία του έγινε δύναμη εναντίον του εαυτού του;
***
Μπορεί να προσπάθησε να μιλήσει και ίσως δεν τον άκουσαν, ίσως δεν τον πήραν στα σοβαρά, ίσως ο ίδιος να προτίμησε τη σιωπή. Πόση δυστυχία, τι τραγωδία να μην προλάβεις ένα θάνατο, να μη δεις ότι έρχεται το κακό.
***
Πόσες φορές δεν είπαμε «έλα μωρέ τώρα, δεν είναι τίποτε, μην δίνεις σημασία» και πόσες ενοχές μπορεί να κουβαλάς μετά γι’ αυτή σου τη στάση. Γιατί δεν πήραν το παιδί από τη Σχολή, γιατί δεν έδωσαν όλοι τη σημασία που έπρεπε, γιατί δεν κίνησαν γη και ουρανό για να το απαλλάξουν από το προσωπικό του μαρτύριο;
***
Πώς να απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και το κακό είναι πως δεν μπορείς να δώσεις απαντήσεις και σε άλλα παρόμοια άλλων περιστατικών, άλλων παιδιών που συνεχίζουν να βιώνουν ένα ανάλογο δράμα. Τι χρειάζεται να κάνουμε λοιπόν;
***
Να ακούμε και να βλέπουμε! Αν μη τι άλλο, ο θάνατος του Βαγγέλη θα αφυπνίσει, μακάρι να αφυπνίσει και εκείνους που μπορούν και έχουν υποχρέωση να αντιμετωπίσουν τέτοια φαινόμενα, τα οποία δυστυχώς συμβαίνουν ακόμη και στα δημοτικά σχολεία και παντού.
***
Η οργή είναι πέρα ως πέρα δικαιολογημένη, η κοινωνία μπορεί να τιμωρήσει με τους δικούς της σκληρούς άγραφους νόμους τους ηθικούς αυτουργούς, αναγκαία συνθήκη είναι όμως να τους γνωρίζουμε και αυτούς μόνο οι αρμόδιες αρχές είναι σε θέση να εντοπίσουν. Η απαίτηση της εξεύρεσης των ενόχων επιβάλλεται και για το νεκρό και την οικογένειά του, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία.
***
Η παρότρυνση όμως ορισμένων ανεγκέφαλων για επιβολή τιμωρίας σε συγκεκριμένα πρόσωπα που οι φωτογραφίες τους κάνουν το γύρο του διαδικτύου και χωρίς να γνωρίζουμε εάν ευθύνονται ή όχι για το θάνατο του παιδιού δεν μπορεί παρά να είναι καταδικαστέα.
***
Η οργή δεν μπορεί να μετατρέπεται σε μίσος για πρόσωπα που δεν ξέρουμε αν και τι έπραξαν. Αυτό αποτελεί όνειδος για την ίδια την κοινωνία, η οποία θρηνεί το παλικάρι αλλά την ίδια στιγμή κάνει ό,τι έκαναν στον σπουδαστή.
***
Ο πόνος είναι πάντα προσωπικός και αφορά μόνο και αποκλειστικά την οικογένειά του. Όλοι οι υπόλοιποι αργά ή γρήγορα θα το ξεχάσουμε, το έχει αποδείξει άλλωστε η ίδια η ζωή.
***
Οι εν θερμώ αποφάσεις ποτέ δεν βγήκαν σε καλό. Οι πρωτοβουλίες που λαμβάνονται μπορεί να ικανοποιούν την κοινή γνώμη πρόσκαιρα, αλλά ο χρόνος που θα περάσει θα αποδείξει ότι, εφόσον δεν έχουν βάση, δεν θα αποδώσουν και θα μιλάμε και πάλι για φαινόμενα bullying, με την ευχή ότι δεν θα έχουμε άλλα θύματα.
***
Μπορεί κανείς να παρατηρήσει και κάτι ακόμη, ότι η κοινωνία κινείται με γνώμονα την αυτοπροστασία της, δυστυχώς όχι από τέτοια επικίνδυνα φαινόμενα που θα έπρεπε εν τέλει να λειτουργήσουν ευεργετικά, αλλά επειδή θέλει να αποβάλλει τη «ρετσινιά» του bullying, γιατί ασυνείδητα θέλει να αποποιηθεί το κακό, να το ξορκίσει.
***
Η επαρχία είναι σκληρή. Δεν είναι μόνο οι όμορφες εικόνες για διακοπές, η ζωή της είναι σκληρή και οι κάτοικοι της άλλοτε ανέχονται και άλλοτε γυρίζουν το κεφάλι στα μικρά ένοχα μυστικά της. Όλοι γνώριζαν αλλά κανείς δεν μίλαγε, πόσες φορές έχει συμβεί αυτό στο παρελθόν…
***
Ας μάθουμε λοιπόν τα παιδιά μας να σέβονται την διαφορετικότητα, να τα μάθουμε να μιλούν, να ακούν, να προσέχουν, να ενδιαφέρονται, να νοιάζονται και να προστατεύουν τον αδύνατο. Έτσι δεν μπορεί, κάτι θα πετύχουμε.