ΗΠΕΙΡΟΣΚΟΠΙΟ

-  Τι κερδίζουν τα παιδιά από τόσες εξετάσεις;

● Εξετάσεις, γραπτές, προφορικές, μια ζωή εξετάσεις! Λες και αυτές και μόνο αυτές κρίνουν μια προσωπικότητα ή ακόμη και τις γνώσεις ενός υποψηφίου. Ολόκληρη τη ζωή κάθε παιδιού… Εξετάσεις ακόμη και στα Δημοτικά παλιότερα μαζί με εισαγωγικές για το Γυμνάσιο, που ευτυχώς καταργήθηκαν. Εξετάσεις στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, για εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, εξετάσεις για να περάσεις τα μαθήματα στο ΑΕΙ, εξετάσεις για να διοριστείς στο δημόσιο με πονηρές προφορικές συνεντεύξεις για μεγαλύτερη αξιοκρατία, σώνει πια!
***
Έχω βαρεθεί προσωπικά να μετρώ πόσες φορές έχω περάσει αυτή τη βάσανο, με άγχος, αυπνίες, ανορεξία, ένα σωρό προβλήματα. Το ίδιο δεν παθαίνουν και σήμερα τα παιδιά; Λες και η ζωή τους όλη κρέμεται από τις εξετάσεις.
***
 Κυρίως για τις εισαγωγικές για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, έχουν παραμυθιάσει γονείς και σύστημα, καθηγητές και υπουργείο, φροντιστές κ.λ.π. «δημοκρατικές δυνάμεις» τα παιδιά, δημιουργώντας τους την αίσθηση ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν με τις πανελλήνιες.
***
Μέγα λάθος, ιδίως αν σκεφτούν ότι μετά τις σπουδές η ανεργία χτυπάει την πόρτα και η αγωνία για την επιβίωση είναι πολύ μα πολύ μεγαλύτερη. Πόσα τραγικά περιστατικά δεν έχουν καταγραφεί εξαιτίας της πίεσης, του άγχους και του φόβου των παιδιών που όλοι οι μεγάλοι δημιουργούμε;
***
Και πόσο άδικο είναι αυτό για τη νέα γενιά, λες και δεν πρόκειται πλέον να έχουν άλλες αγωνίες στη ζωή τους. Κρίμα, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας μόνο για τις εξετάσεις λες και είναι το σημαντικότερο όλων στη ζωή τους και έχουμε και άλλοθι το «να γίνεις κάτι στη ζωή σου, χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία»!
***
Άσε που σε πόσες και πόσες περιπτώσεις οι γονείς βγάζουν τα δικά τους απωθημένα στα παιδιά. «Να γίνει γιατρός, να μάθει αγγλικά και γαλλικά, πιάνο, μπαλέτο γιατί εμείς τα στερηθήκαμε ή γιατί απλά δεν γουστάραμε να τα κάνουμε τότε», σκέφτονται
***
Το χειρότερο όλων είναι η πίεση και η αγωνία, το άγχος που τους μεταδίδουμε ή που δεν προσπαθούμε να τους το αφαιρέσουμε ή να το περιορίσουμε. Αντί να είμαστε δίπλα τους, είμαστε απέναντι ως άλλοι εξεταστές.
***
Και αυτό είναι που έχει οδηγήσει ορισμένα παιδιά ακόμα και σε πράξεις αυτοκτονίας. Οι κακοί βαθμοί, η αποτυχία στις πανελλήνιες και τότε λέμε «αχ να τα ξέραμε όλα αυτά από πριν»! Μόλις προχθές διάβαζα ότι τρεις μαθητές των Ιωαννίνων υπέστησαν επεισόδιο την ώρα των εξετάσεων και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο.
***
Τι κερδίζουμε αλήθεια από όλα αυτά και κυρίως ποιο είναι το πραγματικό όφελος για τα παιδιά; Και η Πολιτεία; Το Υπουργείο Παιδείας; Εφαρμόζει ένα σύστημα που όχι μόνο δεν διδάσκει, δεν μορφώνει και δεν διαπαιδαγωγεί, αλλά φτιάχνει «ρομπότ» γνώσεων.
***
Έτσι θέλει την απάντηση το σύστημα, όπως το λέει ακριβώς το βιβλίο. Και η κριτική σκέψη των παιδιών; Η διατύπωση άποψης; Παπαγαλία μαθαίνεις τις χρονολογίες ακόμη και των πιο σημαντικών ιστορικών γεγονότων, παπαγαλία μαθαίνεις τους πρωταγωνιστές της που σημάδεψαν τον κόσμο και τον άλλαξαν.
***
Βλέπω τα πρωϊνά έξω από τα εξεταστικά κέντρα δεκάδες γονείς που συνοδεύουν τα παιδιά τους και περιμένουν εκεί μέχρι να τελειώσουν λες και γράφουν εξετάσεις αυτοί. Μετά ρωτούν και ανακρίνουν «πώς το έγραψες αυτό, γιατί έτσι και όχι αλλιώς» και αναρωτιέμαι πόσο χρήσιμη είναι για τα ίδια αυτή η διαδικασία.
***
Ναι, η αγωνία των γονιών είναι δικαιολογημένη. Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι ο βαθμός της που είναι μεγαλύτερος από αυτόν των παιδιών και που δεν ωφελεί, το υποστηρίζουν άλλωστε και ειδικοί επιστήμονες.
***
Δίπλα στα παιδιά, κοντά τους, όχι μόνο στη διάρκεια των εξετάσεων, σε όλη τους τη ζωή. Στήριγμα ζητάνε κι αυτά και ας αντιδρούν και ας διαμαρτύρονται. Αλλά θέλουν και το δικό τους ζωτικό χώρο, να αναπνεύσουν.
***
Ας τα μάθουμε να χαίρονται τη νίκη και να διαχειρίζονται την ήττα, την επιτυχία όπως και την αποτυχία σε ένα σύστημα που ούτως ή άλλως έχει αποτύχει. Η ζωή άλλωστε τους επιφυλάσσει τόσες και τόσες εκπλήξεις!