Οι συνταγές του ΣΥΡΙΖΑ για το Σύνταγμα…

- Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ, Φιλόλογος – Συγγραφέας

Νομίζω ότι οι πολιτικοί τουλάχιστον γνωρίζουν ότι το Σύνταγμα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του πολιτεύματος κάθε χώρας δημοκρατικής. Και αυτό γιατί το Σύνταγμα καθιερώνει τη μορφή και το περιεχόμενο των σχέσεων του κράτους με τον πολίτη και του σεβασμού των βασικών δικαιωμάτων. Δηλαδή μόνο ο καταστατικός χάρτης της χώρας επιβάλλει σε όλους να συμμορφώνονται με τους ισχύοντες νόμους και έτσι να λειτουργεί ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος. Αυτές οι αρχές δείχνουν και τοπώς βλέπει το κάθε κόμμα τους θεσμικούς του ρόλους, τα δικαιώματά του, αλλά και τις δεσμεύσεις του έναντι του κράτους και γενικότερα προς τους πολίτες. Γι’ αυτό και η στάση του κυβερνητικού κόμματος στην προσπάθεια αναθεώρησης άρθρων του Συντάγματος κατά την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων φανέρωσε και το βαθύ ιδεολογικό στίγμα του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών γυρολόγων συνεταίρων του.

Βασική διαπίστωση είναι ότι οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ έδειξαν μια διαφορετική φιλοσοφία και ιδεολογία σε δύο κορυφαία ζητήματα της χώρας, τα οποία συνδέονται άμεσα με την ιστορική διαδρομή, αλλά και με το μέλλον της πατρίδας. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην πρόταση της κυβέρνησης για την συνταγματική καθιέρωση της «θρησκευτικής ουδετερότητας» και της μη ίδρυσης «ιδιωτικών Πανεπιστημίων».
Θεωρώ πως αυτά τα δύο ζητήματα, δηλαδή το θρησκευτικό και το παιδευτικό, αποτελούν σήμερα δύο βασικές συνιστώσες του ελληνικού κράτους, οι οποίες προσδιορίζουν σε μεγάλο βαθμό την ιστορική ταυτότητα της Ελλάδας και την σύνδεσή της με το αναπτυξιακό μοντέλο του μέλλοντος. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι η σύγχρονη Ελλάδα οφείλει την ύπαρξή της και την παρουσία της εκτός των άλλων στην παιδεία και στο ρόλο της Ορθοδοξίας.
Επομένως η απαίτηση των κυβερνητικών για θρησκευτική ουδετερότητα είναι δηλωτική των προθέσεων και των επιδιώξεών τους, εφόσον βέβαια έχουν κάποιο ρόλο εξουσιαστικό στο μέλλον. Ομολογούν ότι δεν αναγνωρίζουν καμιά σχέση της ορθοδοξίας με την ιστορία της Ελλάδας και δεν αποδέχονται την ταύτιση εθνικής συνείδησης και θρησκευτικού «πιστεύω» στις δύσκολες εμπειρίες του ελληνισμού.
Και ιδεολογικά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να δείξουν, μάλλον από σκοπιμότητα, ότι είναι μαρξιστές – λενινιστές, οπότε το θρησκευτικό δόγμα δεν έχει θέση ούτε στο κόμμα ούτε στους ψηφοφόρους τους. Έτσι γίνεται φανερό ότι ονειρεύονται ένα ελληνικό κράτος άθεο, με σεβασμό σε όλα τα δόγματα και ίση μεταχείριση όλων των πιστών. Ο καθένας από μας μπορεί να διαφωνεί, αλλά σέβεται τον ιδεολογικό τους προσανατολισμό, αρκεί να είναι ειλικρινείς.
Όμως γεννιέται ένα μεγάλο ερώτημα: Η ηγεσία της εκκλησίας ως τώρα έχει δείξει ότι συμπορεύεται με την κυβέρνηση και ότι μπορεί από κοινού να υπογράψει «ιστορικές συμφωνίες» και να εξασφαλίζει σχέσεις ειρηνικής συνύπαρξης. Ύστερα από την επιδίωξη της κυβέρνησης για συνταγματική καθιέρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας οι θρησκευτικοί μας ηγέτες δεν έχουν κανένα πρόβλημα; Γιατί δεν τόλμησαν δημόσια να αντιδράσουν και να θυμίσουν την ιστορική σχέση Εκκλησίας και Κράτους; Ο Έλληνας πιστός δε χρειάζεται τη γνώμη της Εκκλησίας σε ένα τόσο σοβαρό θέμα; Δυστυχώς ο Αρχιεπίσκοπος και οι ομοφρονούντες Μητροπολίτες σιώπησαν προκλητικά και «ύποπτα»!
Όσο για το δεύτερο ζήτημα, αυτό της ίδρυσης ιδιωτικών Πανεπιστημίων, θα αρκεστώ σε δύο σκέψεις. Σήμερα σε πολλά κράτη της Ευρώπης λειτουργεί το ιδιωτικό Πανεπιστήμιο και ωφελεί σημαντικά την κάθε χώρα σε πολλούς τομείς, όπως στον οικονομικό, ερευνητικό, εργασιακό, κλπ. Άραγε για την Ελλάδα με τόσα προβλήματα δεν είναι χρήσιμος αυτός ο θεσμός;
Και μια δεύτερη παρατήρηση, για να αποκαλύψω την αναξιοπιστία και την ιδεοληψία των κυβερνώντων: Οι περισσότεροι εξ αυτών, με πρώτο τον Πρωθυπουργό, έχουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Τούτο σημαίνει ότι τα ιδιωτικά Δημοτικά – Γυμνάσια – Λύκεια είναι διαφορετικά από τα Πανεπιστήμια; Ή μήπως σκέφτονται, όταν τελειώσουν τα παιδιά τους το ιδιωτικό Λύκειο, τότε να αποφασίσουν και για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων; Αλλά ίσως να μην τα χρειάζονται, αφού η οικονομική τους άνεση τους επιτρέπει να στείλουν στο εξωτερικό τους γόνους τους.
Γι’ αυτό και θεωρώ γενικότερα ότι οι πολιτικοί μας οφείλουν να έχουν ειλικρίνεια και στα λόγια και στις πράξεις τους.