Οι άσημοι σήμερα έσονται… υπουργοί!

on .

Η Κίρκη της μυθολογίας μας μεταμόρφωσε, ως γνωστόν, σε γουρούνια, τους συντρόφους του Οδυσσέα με απλό ακούμπισμα της ράβδου της. Η σύγχρονη Κίρκη… μεταμόρφωσε σε υπουργούς, ασήμαντες, πολιτικά, προσωπικότητες με μόνο προσόν τo να μην είναι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και να προσχωρούν στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, αρχής γενομένης από τον «κωλοτούμπα» κ. Πάνο Καμμένο (πρώην ΥΠΕΘΑ) και τους συν αυτό τέως συντρόφους του (Κουντουρά, Κόκκαλης, Κουίκ, Ζουράρις, Χρυσοβελώνη, Σγουρίδης, Δ. Καμμένος), τους κ.κ. Κουβέλη και Θεοχαρόπουλο, την κα Ξενογιανακοπούλου, την κα Παπακώστα, τους κ.κ Μωραΐτη και Τόλκα, ενώ ο κ. Δανέλης, μη υπάρχοντας κενού υπουργικού θώκου, συμβιβάστηκε ως υποψήφιος ευρωβουλευτής λίαν υψηλών αποδοχών.
Απομένουν αναξιοποίητοι, εις βάρος «προφανώς...» της εθνικής μας οικονομίας η κα Μεγαλοικονόμου, που το όνομά της προδίδει και το μέγεθός της και ο κ. Παπαχριστόπουλος που, παρά την ανηλεή διάρρηξη των ιματίων υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, έμεινε εκτός νυμφώνος. Ποτέ όμως δεν είναι αργά. Έχει το δημόσιο «οργοστάσιο=αργομίσθιο» τόπο γι’ αυτούς.
Έτσι, κατά το «οι έσχατοι έσσονται πρώτοι» έρχεται το «οι άσημοι έσσονται υπουργοί» και η «μάγισσα Κίρκη» μεταμορφώθηκε στο τέλος κι αυτή σε σύγχρονο «μάγο – Κίρκο»... Με τέτοιας εμβέλειας μάγο, γιατί να μην είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον του τόπου; Ποιος κοινός θνητός θα μπορούσε να κυβερνά αυτόν τον δύσμοιρο τόπο με μια τόσο ετερογενή και πολυπόδαρη (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ, ΕΚ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΡΑΤΤΩ) κυβέρνηση; Γιατί χτυπιέται η κα Γεννηματά και άλλοι για μια κυβέρνηση ευρείας συμμετοχής; Στο παρόν σχήμα μόνο το ΚΚΕ και η ΧΑ λείπουν, όλοι οι άλλοι συμμετέχουν, είτε με «άξιους», κατά τον Κίρκο, εκπροσώπους, είτε αυτοπροσώπως με αρχηγούς της πλάκας, όπως η δικέφαλη ΔΗΜΑΡ που μοιάζει με δικέφαλο αετό χωρίς όμως φτερά και σώμα.
Είναι ευτύχημα μέγα για τον τόπο που αντί για Κίρκη, που με το άγγιγμα της ράβδου της μεταμόρφωνε τους ανθρώπους σε γουρούνια (καθ’ όλα συμπαθέστατα τετράποδα) έχουμε Κίρκο, που μεταμορφώνει τους άσημους σε υπουργούς και έτσι έχουμε κοινοβούλιο πανσπερμίας και δη με «κοινωνικό πρόσημο», για να μην ξεχνάμε και την πλευρά του «ηθικού πλεονεκτήματος» της για πρώτη φορά αριστεράς στα λόγια και παρδαλής δεξιάς στην πράξη.
Αλήθεια, ποιον δεν τρομάζει ακόμα και η πλέον απλή σκέψη, τι θα γινόταν αν όλους αυτούς τους γυρολόγους της πολιτικής σκηνής άγγιζε το ραβδί της Κίρκης, αντί το του Κίρκου; Τι όψη θα είχε το κοινοβούλιο; Κάποιοι θεωρούν ότι, ίσως να ήταν και καλύτερα, γιατί αυτά τα συμπαθή τετράποδα ούτε κακά είναι, ούτε βλαπτικά, αλλ’ αντιθέτως, πολλαπλώς οφέλιμα.
Κατά τα άλλα, ας αναφωνήσουμε όλοι μαζί, μπορούμε: «Ο Θεός σώζοι την Ελλάδα μας», αφού μόνο το θαύμα μας απομένει, ως η τελευταία μας ελπίδα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ, Ομότ. Καθηγητής Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών