Πρώτη φορά το Κράτος είναι παρόν με μέτρα και πρόνοιες!

Μπορεί να εκληφθεί και ως κοινοτοπία αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα -«τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα»- όπως θα’ λεγε και ο αείμνηστος Φρανσουά Μιττεράν. Βιώνουμε λοιπόν έναν παγκόσμιο τρόμο που στην ήπειρό μας έχει προσλάβει απίστευτα τραγικές διαστάσεις κάτι που πιστοποιείται από το μέγεθος των ανθρώπινων απωλειών κυρίως στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Βρετανία αλλά και αλλού και που αποδεικνύει την πρωτοφανή δυναμική και επικινδυνότητα του φαινομένου του κορωνοϊού.
Μιλώντας όμως για την ελληνική περίπτωση, η συνήθης σε δύσκολες καταστάσεις κραυγή αγωνίας των πολιτών «πού είναι το κράτος» δεν υπάρχει παρά και το γεγονός ότι η χώρα μας είναι η μόνη σε όλη την Ε.Ε που πέρασε -χωρίς ανάσα- από μια σχεδόν υπερδεκαετή άγρια οικονομική κρίση στη δίνη μιας πρωτοφανούς σε σφοδρότητα υγειονομικής περιπέτειας το τελικό μέγεθος των επιπτώσεων της οποίας δεν είναι δυνατό σήμερα να προβλεφθεί. Αυτό κι αν είναι ΤΟ θλιβερό ρεκόρ.
Είναι πανθομολογούμενη από την άλλη η αίσθηση ότι από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν είναι ίσως η πρώτη και μοναδική φορά που το κράτος είναι παρόν με νομοθετικές και εμπράγματες παρεμβάσεις, με μέτρα και πρόνοιες που συνιστούν μια σοβαρή, αποτελεσματική και ολιστική αντιμετώπιση του ζητήματος. Η ελληνική κυβέρνηση- σαν έτοιμη από καιρό- δεν πιάστηκε στον ύπνο, λειτούργησε με γρήγορα ανακλαστικά και ανεβάζοντας το επίπεδο συναγερμού πέτυχε να κινητοποιήσει πολίτες, φορείς και το σύνολο του κρατικού μηχανισμού με σχέδιο, με προνοητικότητα και συντονισμό. 
Όμως δεν θα ήταν δίκαιο και δεν μπορώ να μην το πω. Για μια ακόμη φορά ο Πρωθυπουργός με εμφατικό τρόπο έδωσε τα διαπιστευτήριά του ως άριστου μάνατζερ και κυβερνήτη που «με λογισμό και μ’ όνειρο» εμπνέει σιγουριά, ασφάλεια και εμπιστοσύνη στους πολίτες. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι είμαστε τυχερός  ως λαός που τον έχουμε στο τιμόνι της χώρας σε τόσο δύσκολες περιστάσεις όμως τώρα αποδεικνύεται και πόσο σοφή ήταν η λαϊκή ετυμηγορία της  7ης Ιουλίου του 2019. Είναι τραυματικές οι μνήμες μας από το πρόσφατο παρελθόν με τις τραγικές αβελτηρίες, τον ανύπαρκτο σχεδιασμό και την παντελή έλλειψη προνοητικότητας. Η αβάστακτη ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίσθηκαν οι υποθέσεις ας πούμε, της Μάνδρας και του Ματιού στοιχειώνουν την προηγηθείσα πολιτική περίοδο και οι όποιοι αυτουργοί αυτών των τραγωδιών τουλάχιστον θα ήταν φρονιμότερο να σιωπούν από το να υιοθετούν άκριτα και εύκολα το ρόλο του κήνσορα.  
Είναι προφανές ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, μετά από τις απανωτές εκλογικές ήττες, βρίσκεται σε μια παρατεταμένη παραζάλη  και σε μια σύγχυση που της δημιουργεί ένα ευδιάκριτο κενό στρατηγικής που απεγνωσμένα  προσπαθεί σπασμωδικώ  τω τρόπω να το καλύψει αλλά ματαίως. Νομίζει ότι, ψαρεύοντας σε θολά νερά, μπορεί να προσπορισθεί κομματικά οφέλη, να εκμεταλλευθεί και αυτή την κρίση και επιδίδεται σε μια καταιγιστική αλλά άσφαιρη βιομηχανία μικρόψυχων καταγγελιών, στη  διασπορά fake news και στον ευτελή λαϊκισμό. 
Όλες όμως, και είναι πολλές, οι δημοσκοπήσεις πιστοποιούν από τη μια την πολιτική κυριαρχία του Πρωθυπουργού και από την άλλη την αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του. Η οικονομική κρίση και τα μνημόνια  τους έφεραν  και η σημερινή θα τους εξαφανίσει αν δεν αποφασίσουν  να εγκαταλείψουν τις γνωστές από το βεβαρημένο τους πολιτικό παρελθόν τυχοδιωκτικές πρακτικές.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΡΙΟΥΝΗΣ