Ο κορωνοϊός έχει και τα καλά του…

on .

Η Ιστορία μας πληροφορεί ότι ύστερα από μια μεγάλη δοκιμασία, περιπέτεια και αναστάτωση, ακολουθεί μια νέα κατάσταση με σοβαρές μεταβολές στην πολιτική οργάνωση, στην οικονομική διαχείριση και στη θεσμική αναμόρφωση μιας κοινωνίας. Μαζί μ’ αυτά και οι άνθρωποι αλλάζουν και σκέφτονται διαφορετικά για τα συλλογικά, αλλά και τα ατομικά προβλήματα.
Αυτό θα συμβεί και τώρα σε όλα τα κράτη, αφού πρώτα πληρώσουν ακριβά τον επονομαζόμενο «αόρατο εχθρό» της επιδημίας.
Τίποτε δεν θα είναι ίδιο με το χτες, όταν τελειώσει η δραματική περιπέτεια που ζει σήμερα η Ελλάδα. Βεβαίως οι αρνητικές του συνέπειες θα είναι βαριές, αφού χάνονται πολλές ανθρώπινες ζωές και σχεδόν διαλύεται η οικονομία της χώρας.
Αλλά τα άσχημα τα βιώνουμε και τα περιμένουμε, οπότε δεν προσθέτω κάτι το καινούριο, επιμένοντας στην αναφορά τους. Γι’ αυτό και θα προσπαθήσω να ιχνηλατήσω και μερικές συνέπειες θετικές από την επιδημία. Ίσως φαίνεται ως παράδοξο αυτό, αλλά η πραγματική εξέλιξη της κατάστασης δημιουργεί και συνθήκες για μια αισιόδοξη προοπτική. Ύστερα τα ανθρώπινα πράγματα έχουν πάντα και τη δυσάρεστη και τη χαρούμενη όψη τους.
Βλέποντας, λοιπόν, τη θλιβερή κατάσταση όλων μας εκτιμώ πως ο κορωνοϊός λειτουργεί και παιδευτικά σε μας. Τώρα αντιλαμβανόμαστε πόση αξία έχει η αλληλεγγύη και η συμπόρευση μέσα σε μια οικογένεια, αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία. Γεννιούνται μέσα μας στοιχεία ανθρώπινης ευαισθησίας, όπως η αγωνία για τον διπλανό μας, η συμπάθεια για τον πάσχοντα και η διάθεση να προσφέρουμε ό,τι μπορούμε στον άλλον. Και το σημαντικότερο όλων: Τούτη τη στιγμή η επιδημία αλλάζει ακόμη και τον αξιακό μας κώδικα, αφού ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι η καθιερωμένη ιεράρχηση των αγαθών και ατομικών επιδιώξεων είναι λαθεμένη. Ο πλούτος, η δύναμη, η προβολή, η αναγνώριση χάνουν μπροστά στα μάτια μας την όποια σημασία και αξία έχουν.
Επίσης η επιδημία δημιουργεί συνθήκες για καλύτερη κοινωνική συμπεριφορά και συλλογική δράση. Τώρα η ατομική επιλογή υποχωρεί και όλοι μαζί είτε κατ’ ανάγκη είτε καθ’ υπόδειξη ακολουθούμε και εφαρμόζουμε κανόνες και εντολές αυτοπροστασίας. Όλοι έχουμε αποδεχτεί ότι είμαστε ευάλωτοι και οδηγούμαστε σε μεγάλο κίνδυνο αν συνεχίζουμε να έχουμε την ίδια ατομική συμπεριφορά και δράση. Επομένως, σιγά – σιγά καλλιεργείται μια κοινωνική συνείδηση και γίνεται αξίωμα ηθικό το ότι «εγώ» είμαι «εσύ» και «εσύ», «εγώ».
Πέραν αυτών τώρα αποδείχτηκε περίτρανα ότι ο δημόσιος χαρακτήρας της υγείας θα πρέπει να είναι και καθολικός και πρώτη προτεραιότητα για κάθε κυβέρνηση. Στην πράξη βιώσαμε όλοι το ρόλο του Δημόσιου Νοσοκομείου και αντιληφθήκαμε ότι ο ιδιωτικός τομέας ενδιαφέρεται πρώτα για την κερδοσκοπία και ύστερα για τον πολίτη. Επομένως, ως πολίτες έχουμε πολιτική και ηθική υποχρέωση να απαιτούμε συνεχώς καλύτερο δημόσιο σύστημα υγείας, με σύγχρονο εξοπλισμό και με προσωπικό σε υψηλό επίπεδο γνώσης και οικονομικής αμοιβής.
Και ποιος τώρα δεν αντιλήφθηκε ότι οφείλουμε να εφαρμόζουμε βασικούς κανόνες υγιεινής, ώστε να προστατεύουμε τον εαυτό μας και να μην φορτώνουμε τα Νοσοκομεία μας ευθύνες; Εδώ έχει την ευθύνη το Κράτος να καθοδηγεί τους πολίτες παιδευτικά σε κάθε κρατική δομή, Παιδείας και Υγείας, ώστε όλοι μας να συμπεριφερόμαστε, όπως ταιριάζει στο σύγχρονο πολιτισμό.
Ο ιός, τέλος, έδειξε σε όλους ότι η φύση έχει τους δικούς της νόμους και κάθε παραβίαση προκαλεί σοβαρές επιπτώσεις στον άνθρωπο. Άρα ο σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον και η λογική διαχείρισή του αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την αρμονική συμβίωση μαζί του.
Ίσως με το πέρασμα της δοκιμασίας μαζί με τον πόνο που θα βιώσουμε αναγκαστούμε να αναστοχαστούμε και να διαμορφώσουμε καλύτερες συνθήκες για το μέλλον όλων των ανθρώπων. Γιατί ο άνθρωπος μπορεί με τις επιλογές του να γίνει και «Θεός» και «θηρίο», όπως έχει γράψει στα αρχαία χρόνια ο τραγικός μας ποιητής Σοφοκλής.
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ