Σαράντα σχολεία χωρίς μαθητές…

on .

Είναι γεγονός ότι μία τέτοια είδηση δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη.

Αντίθετα, είναι μία είδηση που πρέπει να μας προβληματίσει όλους, αναλογιζόμενοι τους λόγους που οδηγούν σε μία τέτοια εξέλιξη, αλλά και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε η δυσμενής αυτή εξέλιξη να ανατραπεί και να μη λάβει έναν μόνιμο αρνητικό χαρακτήρα.

Μάλιστα, μελετώντας κανείς τα διαθέσιμα στοιχεία διαπιστώνει ότι από τα σαράντα σχολεία τα είκοσι πέντε είναι Νηπιαγωγεία και τα δεκαπέντε Δημοτικά, γεγονός που σημαίνει ότι δεν πρόκειται για ένα τυχαίο

και περιστασιακό συμβάν, αλλά για μία κατάσταση που θα έχει συνέχεια και που θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξει, αν δεν ληφθούν σημαντικά μέτρα κοινωνικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα.
Το δεύτερο στοιχείο, το οποίο προκύπτει από τη μελέτη των στοιχείων, έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά που δεν θα λειτουργήσουν, δεν βρίσκονται αποκλειστικά σε απομακρυσμένες και απομονωμένες περιοχές, αλλά και σε κεντρικά χωριά, με μεγάλο αριθμό κατοίκων και με μεγάλη παράδοση στην προσχολική και σχολική εκπαίδευση. Τα οφέλη, για κάθε τοπική κοινωνία, από τη λειτουργία σε αυτήν ενός σχολείου, είναι πολλαπλά και αποτελεί, συχνά, η λειτουργία ενός σχολείου βασική προϋπόθεση, για να επιστρέψει μία οικογένεια νέων ανθρώπων στον τόπο του. Ακόμη, το ίδιο το σχολείο, μέσα από την πολύχρονη ύπαρξη και λειτουργία του, αποτελεί ένα πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο για τα δεδομένα της τοπικής κοινωνίας και εξακολουθεί να αποπνέει μνήμες, γνώσεις και θύμησες του παρελθόντος, χαράσσοντας μία σύγχρονη και δυναμική πορεία και προοπτική για το μέλλον.
Βέβαια, αν αναζητήσει κανείς τα αίτια αυτής της εξέλιξης, εύκολα διαπιστώνει πως ο πρώτος λόγος είναι το δημογραφικό πρόβλημα που ταλανίζει τη χώρα μας και που φαίνεται πως δεν το έχουμε εκτιμήσει ακόμη, στον βαθμό που, για πάρα πολλούς και σημαντικούς λόγους, θα έπρεπε να μας απασχολήσει. Η εξασφάλιση καλύτερων προϋποθέσεων σε υποδομές και συνθήκες ζωής στην επαρχία θα αποτελέσουν κίνητρο παραμονής για τους νέους ανθρώπους με τις οικογένειές τους στον τόπο τους και την ιδιαίτερη πατρίδα τους. Επίσης, τα ίδια τα περιφερειακά σχολεία πρέπει να διασφαλίζουν στον καθένα ισότιμες σπουδές, διαθέτοντας τον ανάλογο εξοπλισμό, ώστε να μην αισθάνεται ο μαθητής ότι υστερεί, σε προϋποθέσεις, έναντι των συμμαθητών του σε μεγάλα σχολεία.
Σε κάθε περίπτωση, το κλείσιμο ενός σχολείου είναι σαν να στερούμε από τη μικρή κοινωνία το φως της γνώσης.

Παράλληλα, ένα κλειστό σχολείο οδηγεί στην ανεργία έναν νέο άνθρωπο με τα δικά του όνειρα.