ΝΑΤΟ ΚΑΙ Ε.Ε.: «Σκυλιά που γαυγίζουν μα δεν δαγκώνουν»!

● Το είπε προχτές, κάποιος υψηλόβαθμος της Ε.Ε. παράγοντας, σε μια κρίση ειλικρίνειας και αγανάκτησης, κι εμείς του είπαμε: «ν’ αγιάσει το στόμα σου».
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η Δύση διαψεύδει τις ελπίδες των λαών που τη στηρίζουν και που απαρτίζουν τους συμμάχους της, αλλά τούτη τη φορά, που τα τύμπανα του πολέμου ηχούσαν τόσο ανατριχιαστικά στα αυτιά των λαών της Ευρώπης, καθώς είδαμε το… φάντασμα του Χίτλερ στο πρόσωπο του Πούτιν και φοβηθήκαμε πως μπορεί να ξαναζήσουμε τη φρίκη του 1940, περιμέναμε ότι οι Δυνάμεις του Δημοκρατικού και του ελεύθερου κόσμου, οι Μεγάλοι, δηλαδή, Αρχηγοί της Δύσης, δεν θα αρκεστούν μόνον στα διαγγέλματα και στους οπλισμούς, αλλά, θα κατέβουν να σταθούν δίπλα στον Ουκρανικό λαό σήμερα, στον Ελληνικό αύριο, στα χαρακώματα δηλαδή, μαζί του. Όμως αυτό, δεν έγινε. Κανένας ξένος στρατιώτης δεν φάνηκε, ούτε για δείγμα. Αλλά και οι κυρώσεις; Που είναι κι αυτές οι… γερές δαγκωματιές που θα πονούσαν τον Πούτιν και θα τον έκαναν να… σφαδάζει και να… αιμορραγεί τόσο, ώστε να αφήσει την Ουκρανία ν’ αναπνεύσει ελεύθερα και να χαρεί την αυτοδιάθεσή της σαν κάθε ελεύθερη χώρα; Και για μας εδώ, είχε αυτό και τη θλιβερή προέκτασή του, στην ένοχη σιωπή του λαλίστατου, συνήθως, μετά διαδηλώσεων, συλλαλητηρίων, κ.λ.π, για τα… δικαιώματα του λαού και την αυτοδιάθεση των λαών, του Κ.Κ.Ε. και όλων των… προοδευτικών κομμάτων μας. Θυμηθείτε τι γινόταν άλλοτε για τη αυτοδιάθεση των λαών!
Πού τους χάθηκε ξαφνικά και η…. προοδευτικότητα και η λαλιά; Ή μήπως γι’ αυτούς έχει η αυτοδιάθεση των λαών, χρώμα;
Αχ, ελεεινή Πολιτική, και αξιολύπητοι Έλληνες και όχι μόνο, δυστυχώς αξιολύπητοι λαοί, που φανατίζεστε και σκοτώνεστε, πολιτικολογώντας.
Φυσικά δεν είναι εύκολο να άρχεις των ανθρώπων, όπως και για τους ανθρώπους δεν είναι καθόλου εύκολο να ανέχονται να... άρχονται από ανθρώπους και ηγέτες, όταν διαπιστώνουν ότι οι Άρχοντες αυτοί, είναι αναξιόπισττοι, ψεύτες, άδικοι, αδύναμοι να… «φυλάξουν Θερμοπύλες» και να προστατεύσουν αδυνάτους, όπως επί του προκειμένου, την Ουκρανία και να φυλάει ο Θεός όλους τους αδύναμους λαούς.
Και επειδή, το «ουαί τοις ηττημένοις» άρα και τοις αδυνάτοις» είναι αξίωμα! Γι’ αυτό και το μόνο που μένει στους λαούς να κάνουν είναι: Να γίνουν μόνοι τους δυνατοί και αυτάρκεις. Αλλά για να γίνει αυτό σε ένα κράτος, χρειάζεται ομοψυχία και ΕΝΟΤΗΤΑ κι όχι εχθρούς στην Αντιπολίτευση, όπως συμβαίνει και εδώ και σ’ όλα τα μικρά και φτωχά κρατίδια, όπου βασιλεύει, το δόγμα της ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ, γιατί αυτό συμφέρει…
Λέτε να μας γίνει παράδειγμα η Ουκρανία και να απαιτήσουμε κι εμείς, από τους Μεγάλους μας συμμάχους, ΟΧΙ ΓΑΥΓΙΣΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΔΑΓΚΩΜΑΤΑ; Μακάρι!