Ζώντας σε μια χώρα που δεν παράγει… τίποτε!

Ελλάδα, η χώρα που ζούμε και που δεν παράγει τίποτε ή αν παράγει αυτό, ελάχιστα. Όχι φυσικά επειδή δεν μπορεί, αλλά επειδή δεν θέλει να παράγει. Και μας έχουν βάλει στο… τρυπάκι αυτό οι άλλοι, οι απ’ έξω. Το έχουμε και στο πετσί μας το αραλίκι και τώρα πληρώνουμε τα σπασμένα. Έλληνες...(δεν με βγάζω από έξω) πάντα της τελευταίας στιγμής, προνόηση καμιά και σε τίποτε, ούτε καν στην υγεία. Πάντα με το «θα δούμε» ή το «έχει ο Θεός». Θυμάστε όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στο Ιράκ με το πετρέλαιο να ανεβαίνει, εμείς οι παντογνώστες Έλληνες ψάχναμε από άκρη σε άκρη την χώρα για ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου (ακόμη και στο Ζαγόρι). Τέλειωσε ο πόλεμος, τέλειωσαν και οι επιδιώξεις για ανεύρεση του μαύρου χρυσού.
Ήρθε η πανδημία, θάνατοι από covid-19 στην Βραζιλία, μείωση της παραγωγής του καφέ με παράλληλη αύξηση της τιμής του, κλάμα, κακό, χούϊασμα, όλοι μη μείνουμε από καφέ. Τσίμπησε και μερικά επί τοις % στην τιμή.
Πόλεμος δίπλα μας. Η Ρωσία μπουκάρει στην Ουκρανία και οι εισαγωγές μας σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, αλλά και σιτηρά, αραβόσιτο, ηλιέλαιο κλπ. προϊόντα παίρνουν τον ανήφορο στην τιμή. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω πώς γίνεται, να αυξάνει δηλαδή η τιμή στα προϊόντα για κάτι που αγοράσθηκε πριν τον πόλεμο, εξόν των καυσίμων, που ξεκίνησε τέλη Φλεβάρη.
Ο απρονόητος Έλληνας κάθεται και κλαίει την μοίρα του.
- Να καλλιεργήσουμε σιτηρά λέει κάποιος σε κάποια εφημερίδα…
- Να καλλιεργήσουμε ηλιόσπορο για να βγάζουμε ηλιέλαιο αποφαίνεται κάποιος άλλος…
- Να φυτέψουμε καλαμπόκι λέει ένας τρίτος...
και εγώ –δυστυχώς- αλλά γελώ με τα λέγε - λέγε των άλλων.
Έχουμε την καλύτερη χώρα στην Ευρώπη ανεξάρτητα των διακυμάνσεων του καιρού και ΔΕΝ παράγουμε τίποτε ή κάποια ελάχιστα. Ούτε καν καρφίτσες δεν φτιάχνουμε. Και πώς να παράξουμε αφού ξέρουμε μόνο να ζητάμε επιδοτήσεις από την κάθε κυβέρνηση για το προϊόν, όμως ΠΟΤΕ δεν επενδύουμε τις επιδοτήσεις για αύξηση του προϊόντος αλλά τις σπαταλάμε για την καλοπέρασή μας (πλην εξαιρέσεων) και κάθε χειμώνα, βγάζουμε τα τρακτέρ στους δρόμους ζητώντας και άλλες ενισχύσεις...
Παράγουμε π.χ. πατάτες αλλά φτάνουν ακριβά στην ντόπια αγορά και όλοι αγοράζουμε πατάτα Αιγύπτου. Είναι ακριβός ο σπόρος διατείνονται οι παραγωγοί... ε, αγοράστε σπόρο Αιγύπτου! Αλλά όταν πλησιάζει η εποχή της νέας σποράς ξεκινά το «Κίνημα της Πατάτας» της αδιάθετης πλέον πατάτας, που σε δυο μέρες από την αγορά της βγάνει φύτρα και την πετάμε, αγοράσαμε όμως κάνα δυο σακιά για να «ενισχύσουμε» τον άμοιρο παραγωγό.
Παράγουμε πορτοκάλια, λεμόνια, ροδάκινα, βερίκοκα, αχλάδια, μανταρίνια, μήλα, ρόδια κλπ. εσπεριδοειδή αλλά ΔΕΝ υπάρχει νοικοκυριό σήμερα χειμωνιάτικα, να μην έχει στην φρουτιέρα του μπανάνες και ανανά και αβοκάντο! Έχουμε παγκόσμια πρωτιά σε καράβια (πετρελαιοφόρα και ποντοπόρα) αλλά ΔΕΝ έχουμε ψαρόβαρκες να ψαρεύουν στις Ελληνικές θάλασσες. Πόσοι και πόσοι δεν κατέστρεψαν τα ψαροκάϊκα για την επιδότηση (δεν βλέπαμε εικόνες στα ΜΜΕ); Τώρα μας αρέσει το κατεψυγμένο ψάρι Φινλανδίας, Νορβηγίας κλπ. και το «φρέσκο» ιχθυοκαλλιέργειας.
Έχουμε το καλύτερο τυρί στον κόσμο, την ΦΕΤΑ, αλλά όλοι εκτρέφουν αγελάδες (έχουν καλύτερη επιδότηση) και οι τελευταίοι αιγοπροβατοτρόφοι ωθούνται και αυτοί στην αγελαδοτροφία. Και έτσι θα χαθεί και η φέτα και ότι άλλο, αλλά θέλουμε να έχουμε Π.Ο.Π. Αφήστε δε που, αν εκλείψει η αιγοπροβατοτροφία, θα κάνουμε εισαγωγή τον οβελία του Πάσχα και πάλι θα φταίει το κράτος όχι το ξεροκέφαλό μας.
Έχουμε εκτάσεις αμπελοκαλλιέργειας (Μοριάς και Ρούμελη και Νησιά) αλλά εμείς της «καλής κοινωνίας» θέλουμε στο τραπέζι μας Γαλλικά κρασιά και σαμπάνιες (από την Campania)... Κάθε Σεπτέμβριο και η «κουτσή Μαρία» αγοράζει σταφύλια για λίγο κρασί αλλά και αποστάζει, πολλές φορές παράνομα, λίγο τσίπουρο. Μας το έκοψαν και αυτό, τσίμπησε και μερικά ευρώ παραπάνω το εμφιαλωμένο, επανάσταση στην Ελλάδα.
Έχουμε αέρηδες, νέφη, βροχές και ηλιοφάνεια... μπορούμε να παράξουμε ρεύμα με Α.Π.Ε, αλλά ούτε και σε αυτό θέλουν κάποιοι να επενδύσουν. Φτου, φτου, φτου, μακρυά από εδώ λένε κάποιοι. Βέβαια, να το σπαταλάνε το ρεύμα θέλουν όλοι, αλλά όταν αυτό ακριβαίνει, όλοι ζητούν να βγάλει καμιά επιδότηση το κράτος. Εμείς να συγκρατηθούμε …ΔΕΝ ΛΕΕΙ!
Ακόμη και με τόση ορεινή Ελλάδα ούτε πέτρες δεν παράγουμε. Για να χτίσεις παραδοσιακό κατάλυμα π.χ. στο Ζαγόρι, εισαγωγή θα κάνεις την πέτρα, ιδίως την πλάκα της στέγης. Μέχρι το 1900 φτιάχτηκαν τα πάντα στο Ζαγόρι από την ντόπια πέτρα, αν σκάψεις σήμερα να πάρεις λίγες για μερεμέτια, ισόβια σε βλέπω!
Το μόνο που κοιτάμε είναι... ο τουρισμός, Και στα ξενοδοχεία δεν έχουμε πολλά Ελληνικά προϊόντα (αυγά, τυρί, γάλα, τραχανά, πίτες, ψωμί, φρυγανιές, κρασιά, καφέ, γλυκά κουταλιού, κομπόστες, μαρμελάδες, μέλι κλπ.) αλλά cake, bacon, Tea Ceylon, Carbonated water, fried Bread, Cappuccino, Freddo, Latte, Γερμανικές μπύρες, Γαλλικά κρασιά, άσε που προσφέρουμε και Σάουνα, υδρο-massage κλπ.
Δεν θα μάθουμε ποτέ από τα λάθη μας, δυστυχώς γιατί πέρα από την μη όρεξη να παράξουμε κάτι, ποσώ μάλλον να ξεκινήσουμε κάτι, την τελευταία στιγμή μιας και έφτασε ο κόμπος στο χτένι, ΑΝ δούμε και κάποιον να προσπαθεί η ευχή « να του ψοφήσει του κερατά η γίδα» γίνεται ψωμοτύρι στους περισσότερους!
Πουθενά ετικέτα, made in Greece!