Να αλλάξουμε «ρότα» στο μεταναστευτικό!

on .

 Το μεταναστευτικό είναι ένα μεγάλο εθνικό ζήτημα, ίσως το μεγαλύτερο σήμερα, που επί σειρά ετών αφέθηκε σε πειραματισμούς από καταφανή έλλειψη εθνικής στρατηγικής. Έχει λάβει λοιπόν, όπως ήταν επόμενο, εκρηκτικές διαστάσεις, διότι έχει προσλάβει ουσιαστικά χαρακτήρα απόβασης στη χώρα μας και έχει προκαλέσει εύλογα μεγάλη ανησυχία στην ελληνική κοινωνία. Η σημερινή ασκούμενη πολιτική, τα μηνύματα που εκπέμπονται δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με την απαιτούμενη σοβαρότητα και στον επείγοντα βαθμό που του αναλογεί. Η Κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί το ζήτημα της μετανάστευσης με ενιαία στρατηγική σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με οργανωμένο σχέδιο, πρέπει να εκδηλωθούν ενέργειες Διεθνοποίησης του προβλήματος με κάθε τρόπο και άσκηση πίεσης για άμεση αναθεώρηση της Συνθήκης «Δουβλίνο 2», γιατί για την Ελλάδα απλά δεν πάει άλλο… Η αλληλεγγύη και οι αρχές του ανθρωπισμού, από τις οποίες διαπνέεται το Ευρωπαϊκό Δίκαιο πρέπει να αποδεικνύονται στην πράξη. Οι γειτονικές χώρες δε συμμετέχουν στα βάρη και έχουν κλειστά τα σύνορά τους, ενώ η ανάσχεση των ροών είναι ένα κρίσιμο στοίχημα. Ο ευρωπαϊκός οργανισμός «Frontex» δεν συνεισφέρει ουσιαστικά, ούτε έχει καταστεί επιχειρησιακός βραχίονας αποτροπής στα ανατολικά σύνορα της χώρας που είναι παράλληλα και σύνορα της Ε.Ε..

Διαχωρισμός προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, ταχεία διεκπεραίωση των αιτήσεων ασύλου και ταυτόχρονα λειτουργία ενός αποτελεσματικού μηχανισμού επιστροφών για όσους δεν δικαιούνται την παροχή ασύλου είναι η απάντηση στο σοβαρό αυτό πρόβλημα.

Η Τουρκία και κάθε εμπλεκόμενο κράτος πρέπει να κληθούν να σεβαστούν το Διεθνές Δίκαιο και τις συμφωνίες που συνυπέγραψαν για την επανεισδοχή των μεταναστών, αλλιώς να επιβληθούν κυρώσεις. Να ελεγχθούν οι ΜΚΟ και ο ρόλος τους με τον οποίο εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη δυστυχία.

Σήμερα για μας τους Έλληνες συντελείται δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού της χώρας μας, αφού η είσοδος μουσουλμάνων με τα μέτρα που έλαβε η Ε.Ε. με τη συνθήκη του «Δουβλίνο 2» είναι συνεχής και σε λίγα χρόνια ένας πληθυσμός μουσουλμάνων στην Ελλάδα ενδέχεται να υπερσκελίσει τους Έλληνες ορθόδοξους κατοίκους αυτής της χώρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεδομένης της βούλησης του Ερντογάν να αποτελέσει η Τουρκία την ηγέτιδα δύναμη των μουσουλμάνων όλου του κόσμου.

Είναι φανερό ότι με τη δεδομένη κατάσταση στο μεταναστευτικό οι ισορροπίες γίνονται όλο και πιο εύθραυστες και απαιτείται από το σύνολο της κοινωνίας με ψυχραιμία και σοβαρότητα να απομονωθούν οι ηλίθιοι και οι προβοκάτορες. Στα νησιά κάποιοι επιδιώκουν ο αριθμός των μεταναστών να είναι περισσότερος από τους μόνιμους κατοίκους γιατί έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντά τους. 

Δεν πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίζουμε ως πρόσφυγες τους οικονομικούς μετανάστες από 80 διαφορετικές εθνότητες. Η αποτροπή δε γίνεται στην αφετηρία που είναι οι τουρκικές ακτές. Οι εισηγήσεις των υπηρεσιακών παραγόντων προσκρούουν στις πολιτικές σκοπιμότητες. Τα θαλάσσια σύνορα μας είναι ανοιχτά, ενώ τα σύνορα προς την Ευρώπη είναι κλειστά. Εύλογα αναρωτιέται ο απλός Έλληνας πολίτης, η Ευρώπη είναι μια οικογένεια που μοιράζεται τις ίδιες αξίες και υποχρεώσεις ή είναι αυτό του επιλέγουμε μόνο όσα μας αρέσουν;

Η Ευρώπη πρέπει λοιπόν να μας βοηθήσει καταμερίζοντας το βάρος της μεταναστευτικής πίεσης. Έχει την υποχρέωση να εφαρμόσει μια συνολική μεταναστευτική πολιτική που θα της επιτρέπει να μοιράσει δίκαια τα βάρη μεταξύ των κρατών - μελών της.

Σήμερα τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και περιφρονούν τις αποφάσεις που λαμβάνονται. Η τακτική αυτή είναι καιρός να αποδοκιμαστεί από όλα τα κράτη, αφού όχι μόνον δεν έφερε αποτέλεσμα, αλλά δημιούργησε μια σειρά από πρόσθετα προβλήματα. 

Οι μετανάστες θα παραμείνουν στην Ελλάδα και αν δεν αλλάξει κάτι στον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος, η όλη κατάσταση θα βαίνει συνεχώς επιδεινούμενη. Θα βλέπουμε διαρκώς δυναμικές αντιδράσεις, συγκρούσεις και απειλές ότι θα αποχωρήσουν από τα κέντρα φιλοξενίας για το εσωτερικό της χώρας. 

Τα βιώνουμε αυτά καθημερινά, καθώς πολλοί φιλοξενούμενοι αποδεικνύουν ότι δεν σέβονται τους νόμους, τις τοπικές παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα της ελληνικής κοινωνίας. Θα ζητήσουν και θα επιζητήσουν ή θα απαιτήσουν δικά τους σχολεία, δικούς τους θρησκευτικούς τόπους λατρείας, δικαιώματα σε περίθαλψη, υγεία, κλπ., επιπλέον θέσεις εργασίας σε ένα κράτος της Ε.Ε με τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας.

Ας κάνουμε επομένως αυτοκριτική και ας αλλάξουμε τακτική, ώστε ενωμένοι να απομονώσουμε τις ακραίες φωνές. Η σημερινή κατάσταση δεν επιλύει προβλήματα, αλλά τα πολλαπλασιάζει. Πρέπει να υπάρξει έμπρακτη συνεργασία στην επαναπροώθηση των παράνομων μεταναστών στις χώρες καταγωγής τους.