ΟΧΙ παιχνίδια με την πρώτη κατοικία!
Το πρόβλημα που έχει προκύψει με την απόφαση του Αρείου Πάγου για τους πλειστηριασμούς, είναι πολύ σοβαρό και προκαλεί μεγάλη αναστάτωση στην κοινωνία.
Δεν αφορά μόνο τους δανειολήπτες που κινδυνεύουν να χάσουν την πρώτη τους κατοικία, με συνοπτικές διαδικασίες, από τα παντός είδους funds.
Αφορά και το πολιτικό σύστημα, που για άλλη μια φορά επιχειρεί να πλειοδοτήσει σε λαϊκισμό, «επενδύοντας» στην αγωνία όλων εκείνων που βρίσκονται σε δυσμενή θέση.
Εκείνο όμως που «αποσιωπάται», είναι ότι η απόφαση του Αρείου Πάγου δεν αφορά στον αν πρέπει να γίνονται πλειστηριασμοί ή όχι, αλλά τον τρόπο με το οποίο τα Funds θα διεκδικούν δικαστικά τις απαιτήσεις τους επί των ακινήτων, που έχουν «αποκτήσει» από τις τράπεζες.
Κι αν μεν για ορισμένα κόμματα, το «όχι σε όλα» ή ακόμη, στο για όλα φταίει ο καπιταλισμός, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε., είναι ζήτημα πολιτικής τους επιβίωσης, τι μπορεί να πει κανείς για όσα έχουν ασκήσει κυβερνητική εξουσία;
Για το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, ισχύει σε απόλυτο βαθμό, το «κοίτα ποιοι μιλάνε».
«Ξεσηκώθηκαν» για τους πλειστηριασμούς που γίνονται τώρα ή θα γίνουν στο μέλλον. Αυτοί γίνονται από τους… κακούς τραπεζίτες. Προφανώς θα θεωρούν ότι οι 30.000 και άνω πλειστηριασμοί που έγιναν επί της κυβερνητικής τους θητείας, έγιναν στα πλαίσια της… «Δικαιοσύνης παντού» που επαγγέλλεται η «δεύτερη φορά Αριστερά»!
Αν δεν πρόκειται για πολιτικό θράσος, να ζητάνε και τα ρέστα, αυτοί που στην κυβερνητική τους θητεία δημιούργησαν το νομικό οπλοστάσιο με το οποίο αφοπλίστηκαν οι δανειολήπτες, τότε πώς άραγε μπορεί να το χαρακτηρίσει κάποιος;
Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τους «νονούς» των επόμενων πλειστηριασμών, αλλά και για να γνωρίζουν και οι δανειολήπτες το πραγματικό πρόσωπο όσων σήμερα χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα», να θυμίσουμε επιγραμματικά:
• Το 2015 με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, νομοθετήθηκε η κατάργηση της πρώτης κατοικίας από το έτος 2019.
• Το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνος που άνοιξε την «πόρτα» στα Funds, αποκλείοντας και τη δυνατότητα εξαγοράς των δανείων από τους οφειλέτες, κατά τη μεταβίβαση των απαιτήσεων των τραπεζών σε αυτά.
• Το 2015 με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, επιτράπηκε στα funds να έχουν έδρα και στο εξωτερικό, αλλά κυρίως να μπορούν να ασκήσουν κάθε ένδικο βοήθημα και δικαστική ενέργεια για την είσπραξη των απαιτήσεων που έχουν αναλάβει.
• Το 2017 με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, καθιερώθηκαν οι ηλεκτρονικοί διαγωνισμοί και μάλιστα μετέτρεψαν σε αυτεπάγγελτη δίωξη και αυτόφωρη διαδικασία όσων εμποδίζουν τη διενέργειά τους.
• Το 2019 επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, καταργήθηκε οριζόντια η προστασία της πρώτης κατοικίας.
Μετά από όλα αυτά, κι όταν ακούει κανείς σε καθημερινή βάση είτε τον Αλέξη Τσίπρα, είτε τα κορυφαία στελέχη του να «κατακεραυνώνουν» την Κυβέρνηση, επειδή ο Άρειος Πάγος «επιβεβαίωσε» τη δική τους νομοθεσία, δεν μπορεί παρά να θυμηθεί τη ρήση του μακαρίτη Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα: «Αυτοί δεν δικαιούνται να ομιλούν»!
Μπορεί κάποιοι να ξεχνούν τα «επιτεύγματά τους» επί της Κυβερνητικής τους θητείας, μπορεί κάποιοι άλλοι μέσα στην αγωνία τους να στήνουν «ευήκοον ους», όμως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, έχει και μνήμη και κρίση.
TTT
Όπως προαναφέραμε το πρόβλημα υπάρχει. Και είναι σοβαρό. Το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» ακούγεται εύηχο, αλλά ούτε ρεαλιστικό είναι, ούτε λύση δίνει.
Η Κυβέρνηση από την πλευρά της, παραθέτει μια σειρά μέτρων, που λειτουργούν ως ασφαλιστικές δικλείδες προστασίας της πρώτης κατοικίας.
Γίνεται αναφορά στη βελτίωση του πλαισίου για τον εξωδικαστικό μηχανισμό, αλλά και στη σύσταση φορέα για τους αδύναμους οφειλέτες.
Μέσω αυτού, ο Φορέας θα αποκτά την πρώτη κατοικία του ευάλωτου οφειλέτη, ο οποίος θα την επαναμισθώνει για 12 χρόνια και στη συνέχεια θα μπορεί να την επανακτήσει, με χορήγηση και επιδόματος στέγασης.
Θυμίζει και τη στήριξη των δανειοληπτών την περίοδο της πανδημίας με το ποσό των 595 εκ. ευρώ, ώστε να μπορέσουν να είναι συνεπείς στις δόσεις τους και να μη «κοκκινίσουν» τα δάνειά τους.
* * *
Αρκούν όλα αυτά θα αναρωτηθεί κανείς; Με όρους δημοσιονομικούς, τις αντοχές δηλαδή της οικονομίας, της ρευστότητας των τραπεζών (και τη διασφάλιση των καταθέσεων των πολιτών), ΝΑΙ, θα έλεγε το Υπουργείο Οικονομικών.
Με όρους όμως κοινωνίας και με το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι πραγματικά ανήμποροι δανειολήπτες, σαφώς και ΟΧΙ.
Η Κυβέρνηση καλείται να βρει τη χρυσή τομή. Και να αναζητήσει λύσεις, μακριά βέβαια από την ισοπεδωτική απαίτηση και λογική, ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, ήτοι οι τράπεζες, τα funds, η Δικαιοσύνη…
Να βρει τρόπο, ώστε να διαχωριστούν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές από τους ευάλωτους και αδύναμους δανειολήπτες.
Να σταματήσει η επιδοματική πολιτική να επιβραβεύει, όσους θησαυρίζουν από «μαύρη εργασία».
Να προχωρήσει και σε διορθωτικές κινήσεις ως προς τα όρια δράσης των Funds.
* * *
Αν από το ΣΥΡΙΖΑ απουσιάζει η αυτογνωσία, προβληματίζει η επιφανειακή προσέγγιση από άλλα κόμματα ή και από επαγγελματικούς φορείς. Ως να αγνοούν ότι υπάρχουν διεθνείς δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί, ότι υπάρχουν και κίνδυνοι που αφορούν το σύνολο της οικονομίας, που αν δεν ληφθούν υπόψη θα γυρίσουν τελικά «μπούμερανγκ» προς όλη την κοινωνία!
Όταν π.χ. ζητούμενο σήμερα είναι η εύκολη πρόσβαση των επιχειρήσεων στο δανεισμό ή αύξηση των στεγαστικών δανείων, πώς μπορεί αυτό να γίνει εάν δεν υπάρχει ένα υγιές τραπεζικό σύστημα;
Και άντε να το επικαλείται το ΚΚΕ, αλλά κι εκείνοι οι επαγγελματικοί φορείς που όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν κάνει σημαία την έλλειψη χρηματοδοτήσεων;
Προεκλογική περίοδο διανύουμε, άρα δεν κάνει καμία εντύπωση ότι έσπευσε να τοποθετηθεί και το Επιμελητήριο Ιωαννίνων, βάζοντας στην εξίσωση μαζί με την πρώτη κατοικία και τα επαγγελματικά ακίνητα! Μόνο που ανεβάζοντας τον πήχη των απαιτήσεων, στο τέλος εκείνο που επιτυγχάνεται είναι να τον περνάς από κάτω. Αν το κατανοεί αυτό ο Πρόεδρός του…
ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
